دوره 2، شماره 3 و 4 - ( پاییز و زمستان 1379 )
جلد 2 شماره 3 و 4 صفحات 7-1 |
برگشت به فهرست نسخه ها
1- دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران
2- پزشک عمومی، تهران، ایران
2- پزشک عمومی، تهران، ایران
چکیده: (2642 مشاهده)
این مطالعه برای یافتن چگونگی ارتباط واکنش پذیری هیجانی و میزان ناخوشکامی در بیماران افسرده، سامان داده شده است. چهل بیمار در این پژوهش شرکت داشتند که به دو گروه همتا شده کم ناخوشکام و بیش ناخوشکام (بر اساس پرسشنامه اسنیت-همیلتون) تقسیم شدند. در این مطالعه از محرک های بویایی خوشایند و خنثی برای القای هیجان، و از یک مقیاس درجه بندی کمی، برای سنجش واکنش پذیری هیجانی استفاده شد. گذشته از آن که نتایج حاکی از افسردگی و ناامیدی بیشتر گروه بیش ناخوشکام نسبت به گروه کم ناخوشکام بود، واکنش پذیری گروه بیش ناخوشکام در برابر محرک های خوشایند و نیز ناخوشایند، کاهش معنی داری را نشان داد.
واژه‌های کلیدی: ناخوشکام، هیجانی، واکنش‌پذیری گروه بیش ناخوشکام، بیماران افسرده ناخوشکام، میزان ناخوشکامی در بیماران افسرده، واکنش‌پذیری هیجانی، بویایی، گروه بیش ناخوشکام، بیماران افسرده، خوشایند
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |