رفتار درمانی شناختی،رشد و توسعه جدیدی در درمان روانشناختی به شمار میآید.با این همه توانسته است علاقه فراوانی را در متخصصان بالینی،به خود معطوف سازد.در این شیوه درمانی،به بیمار کمک میشود تا الگوهای تفکر تحریف شده و رفتار ناکارآمد خود را تشخیص دهد.برای این منظور از بحثها منظم و تکالیف رفتاری دقیقا سازمان یافتهای استفاده میشود.در جنبههایی از درمان،تأکید،عمدتا رفتاری و در جنبههای دیگر شناختی است.رفتار درمانی شناختی بر آن است تا فرد را در بافت یا زمینه زیستی،اجتماعی و فرهنگی خود قرار دهد و با تکیه بر اصول و قواعد برخاسته از رشتههای مختلف روانشناسی و سایر علوم وابسته«سالم زیستن»و«سالم اندیشیدن»را به او بیاموزد.
مطابق این مدل،پردازش آگاهانه بازنماییهای روانی(اطلاعات)در حافظه کوتاه مدت انجام میشود،در حالی که حافظه بلند مدت،از سازمان طرحوارهای،به شکل فرآیندهای ناخودآگاه برخوردار است، یعنی مجموعهای از باورها و فرضهای پایه که از تجارب اولیه و همانندسازی با افراد مهم زندگی تشکیل شدهاند. تیزدیل در سالهای اخیر اذعان داشت که پیدایش شناخت درمانی برای درمان افسردگی تا حدود زیادی جدا از علوم شناختی صورت گرفته است. این تأکید بر عناصر شناختی در رفتاردرمانی مورد قبول برخی از رفتاردرمانگران،از جمله ولپه قرار نگرفت،اما نمیتوان انکار کرد که دخالت دادن مفهوم شناخت در رفتاردمانی از لحاظ بالینی،امکان بیشتری برای جولان تکنیک فراهم آورد. لازم به ذکر است در صورت ارائه آموزش منظم،علاقه فزاینده دانشجویان روانشناسی بالینی در مقاطع مختلف تحصیلی به یادگیری و کاربرد تکنیکهاش شناختی-رفتاری میتواند در گسترش این رشته در ایران سهم بسزایی داشته باشد. بک از سال ۹۵۹۱ مجری تحقیقات معتبر بسیاری در زمینههای آسیبشناسی روانی،افسردگی،خودکشی،اختلالات اضطرابی،اختلالات پانیک،الکلیسم،سوء مصرف مواد و اختلالات شخصیت بوده است و همچنین سعی کرد کاربرد شناختدرمانی را در درمان این اختلالات مورد بررسی قرار دهد او بیش از ۵۷۳ مقاله و ۴۱ عنوان کتاب منتشر کرده است. مؤسسه مطالعات و درمان شناختی بک در سال ۴۹۹۱ به عنوان مرکز اصلی شناخت درمانی در دانشگاه پنسیلوانیا شروع به کار کرد. امروزه پژوهشهای بسیاری برای بررسی کارائی این روش درمانی به عنوان درمان اولیه یا کمکی اختلالاتی نظیراسکیزوفرنیا،اختلالات دو قطبی،افسردگی منجر به بستری،درد مزمن، PTSD ،وسواس و اجبار و مشکلات ارتباطی انجام گرفته است.
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |