دوره 4، شماره 4 - ( زمستان 1381 )
جلد 4 شماره 4 صفحات 31-26 |
برگشت به فهرست نسخه ها
1- دانشکده روان‌شناسی و علوم تربیتی دانشگاه تهران، تهران، ایران
2- گروه روان‌پزشکی، دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران
3- دانشگاه تربیت معلم تهران، تهران، ایران
2- گروه روان‌پزشکی، دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران
3- دانشگاه تربیت معلم تهران، تهران، ایران
چکیده: (3232 مشاهده)
اختلال نقص توجه همراه با بیش فعالی [Attention Deficit Hyperactivity Disorder (ADHD)] یکی از اختلالات رایج روان‌شناختی کودکان است. در این مطالعه، حافظه فوری و تأخیری کلامی و حافظه فوری و تأخیری بصری در کودکان دچار ADHD تحت درمان و بدون درمان با داروی ریتالین (متیل فنیدیت) بررسی شده است. به همین منظور ۲۴ پسر ۱۲-۶ ساله مبتلا به اختلال ADHD تحت درمان دارویی و بدون درمان دارویی، با استفاده از مقیاس ارزیابی والدین کانرز و مصاحبه بالینی به وسیله روان‌پزشک انتخاب و حافظه کلامی و بصری آنها بررسی گردید. برای بررسی حافظه فوری و تأخیری کلامی، از آزمون فراخوانی داستان و برای بررسی حافظه بصری (فوری و تأخیری)، از آزمون مخصوص حافظه کلامی و حافظه فوری بصری کیم‌کاراد استفاده شد. نتایج نشان داد که عملکرد کودکان دچار ADHD تحت درمان، در زمینه‌های حافظه فوری کلامی و حافظه فوری بصری بهتر از عملکرد کودکان دچار ADHD بدون درمان بوده است که این اثر احتمالی «درمان دارویی» را مطرح می‌کند. این در حالی است که عملکرد کودکان دچار ADHD تحت درمان، در زمینه حافظه تاخیری کلامی و بصری تقریباً همانند کودکان دچار ADHD بدون درمان بوده است. پس می‌توان چنین احتمال داد که کودکان دچار ADHD نواقصی در حافظه فعال دارند که درمان دارویی می‌تواند آنها را رفع کند.
واژه‌های کلیدی: حافظه درمان، کودکان دچار ADHD، ریتالین، حافظه کلامی و بصری، پردازش اطلاعات، کلامی، فراخوانی، حافظه فوری بصری، حافظه فوری
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |