دوره 6، شماره 1 و 2 - ( بهار و تابستان 1383 )
جلد 6 شماره 1 و 2 صفحات 87-73 |
برگشت به فهرست نسخه ها
فریبا عربگل* 
1، مرتضی حیاتی2 ، مائده حدید3
1، مرتضی حیاتی2 ، مائده حدید3
1- گروه روانپزشکی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران.
2- گروه روانپزشکی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اراک، تهران، ایران.
3- دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران.
2- گروه روانپزشکی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اراک، تهران، ایران.
3- دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران.
چکیده: (3138 مشاهده)
هدف: اختلال بیش‌فعالی- کم‌توجهی (ADHD) در بزرگسالان به عنوان یک بیماری مهم، روز به روز بیشتر شناخته می‌شود، با این حال شیوع و عوارض آن در دانشجویان کمتر مورد توجه قرار گرفته است. هدف این مطالعه توصیفی، تخمین شیوع آن در گروهی از دانشجویان ایرانی می‌باشد.
روش: این مطالعه از نوع مقطعی است و در آن ۴۰۹ نفر از دانشجویان خوابگاه فاطمه الزهرا (دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی) از طریق نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند و بعد از کنار گذاشتن ۱۶۵ نفر (بر اساس معیارهای خروج از مطالعه)، بقیه بر طبق پرسشنامه اختلال بیش‌فعالی- کم‌توجهی کانرز که از نوع خود گزارشگری است بررسی شدند. داده‌ها با آزمون‌های کای دو و فیشر بررسی شدند.
یافته‌ها: شیوع (ADHD) در جمعیت مورد مطالعه ۳/۷% به دست آمد (بر اساس شاخص بیش‌فعالی – کم‌توجهی) که بیشترین فراوانی (%۷/۸) به زیر مقیاس B (بیش‌فعالی-بی‌قراری) و کمترین فراوانی (%۲) به زیر مقیاس D (مشکلات تصور کلی از فرد) و زیر مقیاس A (کم‌توجهی-مشکل حافظه) مربوط بود. در گروه (ADHD)، میزان بالاتری از سابقه اختلال روانپزشکی و همچنین سابقه مصرف داروهای روانپزشکی وجود داشت.
نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد که غربالگری دانشجویان دارای این اختلال و نیز بررسی بیشتر و معرفی آنها به روانپزشک به منظور درمان ضروری باشد تا از این طریق به بهبود عملکرد و روابط آنها کمک شود.
روش: این مطالعه از نوع مقطعی است و در آن ۴۰۹ نفر از دانشجویان خوابگاه فاطمه الزهرا (دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی) از طریق نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند و بعد از کنار گذاشتن ۱۶۵ نفر (بر اساس معیارهای خروج از مطالعه)، بقیه بر طبق پرسشنامه اختلال بیش‌فعالی- کم‌توجهی کانرز که از نوع خود گزارشگری است بررسی شدند. داده‌ها با آزمون‌های کای دو و فیشر بررسی شدند.
یافته‌ها: شیوع (ADHD) در جمعیت مورد مطالعه ۳/۷% به دست آمد (بر اساس شاخص بیش‌فعالی – کم‌توجهی) که بیشترین فراوانی (%۷/۸) به زیر مقیاس B (بیش‌فعالی-بی‌قراری) و کمترین فراوانی (%۲) به زیر مقیاس D (مشکلات تصور کلی از فرد) و زیر مقیاس A (کم‌توجهی-مشکل حافظه) مربوط بود. در گروه (ADHD)، میزان بالاتری از سابقه اختلال روانپزشکی و همچنین سابقه مصرف داروهای روانپزشکی وجود داشت.
نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد که غربالگری دانشجویان دارای این اختلال و نیز بررسی بیشتر و معرفی آنها به روانپزشک به منظور درمان ضروری باشد تا از این طریق به بهبود عملکرد و روابط آنها کمک شود.
نوع مطالعه: پژوهشي اصیل |
موضوع مقاله:
تخصصي
دریافت: 1382/8/21 | پذیرش: 1382/10/22 | انتشار: 1383/1/1
دریافت: 1382/8/21 | پذیرش: 1382/10/22 | انتشار: 1383/1/1
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |