دوره 6، شماره 1 و 2 - ( بهار و تابستان 1383 )
جلد 6 شماره 1 و 2 صفحات 66-59 |
برگشت به فهرست نسخه ها
فرشته شکیبایی* 
1، مهدی تهرانی دوست1 ، زهرا شهریور1 ، شروین آثاری2
1، مهدی تهرانی دوست1 ، زهرا شهریور1 ، شروین آثاری2
1- گروه روانپزشکی، دانشکده پزشکی،دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران.
2- مؤسسه پژوهشگران طب و توسعه بهداشت، تهران، ایران.
2- مؤسسه پژوهشگران طب و توسعه بهداشت، تهران، ایران.
چکیده: (3113 مشاهده)
هدف: هدف مطالعه حاضر بررسی میزان اثر گروه درمانی با رویکرد شناختی - رفتاری مدیریت خشم در نوجوانان مؤسسه‌ای می‌باشد.
روش: این مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی با گروه شاهد انجام شد و جمعیت مورد مطالعه آن نوجوانان بی‌سرپرست بودند که در مؤسسات تحت پوشش سازمان بهزیستی نگهداری می‌شدند. پیش از مداخله درمانی و همچنین یک هفته پس از جلسه هشتم، تمامی بیماران با استفاده از پرسشنامه مقیاس ارزیابی خشم نوجوانان (AARS) مورد ارزیابی قرار گرفتند. از تعداد 40 نوجوان، 16 نفر به گروه مورد و 24 نفر به گروه شاهد وارد شدند. پیش از مداخله، دو گروه از نظر سن، جنس، مقطع تحصیلی و مقیاس‌های سنجش خشم یکسان بودند.
یافته‌ها: در گروه مورد، گروه درمانی مدیریت خشم با کاهش مقیاس خشم واکنشی به میزان مرزی معنی‌دار و کاهش غیر معنی‌دار آماری در مقیاس نمره کلی خشم و خشم ابزاری همراه بود. میزان تغییر مقیاس‌های نمره کلی خشم، خشم ابزاری، خشم واکنشی و کنترل خشم در گروه‌های مورد و شاهد تفاوت معنی‌داری نشان نداد. در گروه مورد، میزان کاهش خشم واکنشی در دختران به میزان معنی‌داری بیشتر از پسران بود.
نتیجه‌گیری: اگرچه احتمالاً به دلیل حجم کم نمونه، مداخله، در شاخص‌های مورد مطالعه کاهش آماری معنی‌داری نشان نداد، اما اکثر آنها کاهش داشتند. از آنجا که مطالعه حاضر نخستین مطالعه در این زمینه محسوب می‌شود، در مطالعات آتی می‌بایست از تجارب آن استفاده شود.
روش: این مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی با گروه شاهد انجام شد و جمعیت مورد مطالعه آن نوجوانان بی‌سرپرست بودند که در مؤسسات تحت پوشش سازمان بهزیستی نگهداری می‌شدند. پیش از مداخله درمانی و همچنین یک هفته پس از جلسه هشتم، تمامی بیماران با استفاده از پرسشنامه مقیاس ارزیابی خشم نوجوانان (AARS) مورد ارزیابی قرار گرفتند. از تعداد 40 نوجوان، 16 نفر به گروه مورد و 24 نفر به گروه شاهد وارد شدند. پیش از مداخله، دو گروه از نظر سن، جنس، مقطع تحصیلی و مقیاس‌های سنجش خشم یکسان بودند.
یافته‌ها: در گروه مورد، گروه درمانی مدیریت خشم با کاهش مقیاس خشم واکنشی به میزان مرزی معنی‌دار و کاهش غیر معنی‌دار آماری در مقیاس نمره کلی خشم و خشم ابزاری همراه بود. میزان تغییر مقیاس‌های نمره کلی خشم، خشم ابزاری، خشم واکنشی و کنترل خشم در گروه‌های مورد و شاهد تفاوت معنی‌داری نشان نداد. در گروه مورد، میزان کاهش خشم واکنشی در دختران به میزان معنی‌داری بیشتر از پسران بود.
نتیجه‌گیری: اگرچه احتمالاً به دلیل حجم کم نمونه، مداخله، در شاخص‌های مورد مطالعه کاهش آماری معنی‌داری نشان نداد، اما اکثر آنها کاهش داشتند. از آنجا که مطالعه حاضر نخستین مطالعه در این زمینه محسوب می‌شود، در مطالعات آتی می‌بایست از تجارب آن استفاده شود.
نوع مطالعه: پژوهشي اصیل |
موضوع مقاله:
تخصصي
دریافت: 1382/8/11 | پذیرش: 1382/10/7 | انتشار: 1383/1/1
دریافت: 1382/8/11 | پذیرش: 1382/10/7 | انتشار: 1383/1/1
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |