دوره 9، شماره 1 - ( بهار 1386 )
جلد 9 شماره 1 صفحات 9-1 |
برگشت به فهرست نسخه ها
1- دانشکده زیست‌شناسی، پردیس علوم، دانشگاه تهران، تهران، ایران.
2- دانشکده علوم دانشگاه تهران، گروه علوم جانوری، تهران، ایران.
2- دانشکده علوم دانشگاه تهران، گروه علوم جانوری، تهران، ایران.
چکیده: (2718 مشاهده)
هدف: در این پژوهش اثرات تزریق دوطرفه آگونیست‌ها وآنتاگونیست‌های گیرنده‌های N- متیل– D – آسپارتات (NMDA) گلوتامات به ناحیه آمیگدال مرکزی بر اکتساب و بیان ترجیح مکان شرطی‌شده ناشی از مورفین بررسی شد.
روش: آزمایش‌ها روی موش بزرگ آزمایشگاهی نر نژاد ویستار با میانگین وزنی280-240 گرم انجام شد. کانول‌گذاری حیوان‌ها در ناحیه آمیگدال مرکزی دوطرفه و با استفاده از دستگاه استریوتاکس انجام گردید. کلیه حیوان‌های جراحی‌شده یک هفته دوره بهبود را قبل از القای شرطی‌سازی گذراندند. ترجیح مکان شرطی‌شده (CPP) به روش غیرطرفدار و به‌صورت یک برنامه پنج روزه در سه مرحله پیش‌شرطی‌سازی یا آشنایی، شرطی‌سازی و آزمون اجرا شد.
یافته‌ها: حیوان‌هایی که طی یک برنامه شرطی‌سازی سه روزه، مقادیر مختلف سولفات مورفین دریافت کرده بودند، به شکل معنی‌داری نسبت به مکان دریافت مورفین، (CPP) وابسته به مقدار نشان دادند. تزریق مقادیر مختلف NMDA)) به آمیگدال مرکزی همراه با یک دوز بی‌اثر مورفین اکتساب (CPP) را افزایش داد. تزریق (801- MK(- (آنتاگونیست غیررقابتی گیرنده NMDA)) هم ترجیح مکان القاشده به‌وسیله دوز بالای مورفین و هم پاسخ تقویتی القاشده به‌وسیله (NMDA) را مهار کرد. تزریق NMDA)) قبل از آزمون به آمیگدال مرکزی، ترجیح مکان القایی مورفین ( mg/kg 6) را به‌صورت معنی‌دار افزایش داد، درحالی که 801 MK- چنین اثری نداشت. تزریق (NMDA) یا (801 MK-) به آمیگدال مرکزی به‌تنهایی ترجیح یا تنفر مکانی معنی‌داری را القا نکرد.
نتیجه‌گیری: سیستم گلوتاماترژیک ناحیه آمیگدال مرکزی از طریق گیرنده‌های (NMDA) در اکتساب و بیان ترجیح مکان شرطی‌شده مورفین نقش مهمی ایفا می‌کند.
روش: آزمایش‌ها روی موش بزرگ آزمایشگاهی نر نژاد ویستار با میانگین وزنی280-240 گرم انجام شد. کانول‌گذاری حیوان‌ها در ناحیه آمیگدال مرکزی دوطرفه و با استفاده از دستگاه استریوتاکس انجام گردید. کلیه حیوان‌های جراحی‌شده یک هفته دوره بهبود را قبل از القای شرطی‌سازی گذراندند. ترجیح مکان شرطی‌شده (CPP) به روش غیرطرفدار و به‌صورت یک برنامه پنج روزه در سه مرحله پیش‌شرطی‌سازی یا آشنایی، شرطی‌سازی و آزمون اجرا شد.
یافته‌ها: حیوان‌هایی که طی یک برنامه شرطی‌سازی سه روزه، مقادیر مختلف سولفات مورفین دریافت کرده بودند، به شکل معنی‌داری نسبت به مکان دریافت مورفین، (CPP) وابسته به مقدار نشان دادند. تزریق مقادیر مختلف NMDA)) به آمیگدال مرکزی همراه با یک دوز بی‌اثر مورفین اکتساب (CPP) را افزایش داد. تزریق (801- MK(- (آنتاگونیست غیررقابتی گیرنده NMDA)) هم ترجیح مکان القاشده به‌وسیله دوز بالای مورفین و هم پاسخ تقویتی القاشده به‌وسیله (NMDA) را مهار کرد. تزریق NMDA)) قبل از آزمون به آمیگدال مرکزی، ترجیح مکان القایی مورفین ( mg/kg 6) را به‌صورت معنی‌دار افزایش داد، درحالی که 801 MK- چنین اثری نداشت. تزریق (NMDA) یا (801 MK-) به آمیگدال مرکزی به‌تنهایی ترجیح یا تنفر مکانی معنی‌داری را القا نکرد.
نتیجه‌گیری: سیستم گلوتاماترژیک ناحیه آمیگدال مرکزی از طریق گیرنده‌های (NMDA) در اکتساب و بیان ترجیح مکان شرطی‌شده مورفین نقش مهمی ایفا می‌کند.
نوع مطالعه: پژوهشي اصیل |
موضوع مقاله:
تخصصي
دریافت: 1385/7/2 | پذیرش: 1385/10/28 | انتشار: 1386/1/1
دریافت: 1385/7/2 | پذیرش: 1385/10/28 | انتشار: 1386/1/1
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |