دوره 16، شماره 4 - ( زمستان 1393 )                   جلد 16 شماره 4 صفحات 21-12 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


1- دکترای تخصصی علوم اعصاب شناختی، دانشیار گروه روانشناسی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران
2- کارشناس ارشد روانشناسی عمومی، گروه روانشناسی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران
چکیده:   (2882 مشاهده)
هدف: براساس نظریۀ باور و فرضیۀ خلق هم‌خوان، افراد اطلاعات هیجانی خوشایند و ناخوشایند را به صورت انتخابی پردازش می‌کنند. درماندگی آموخته‌شده باعث ایجاد خلق منفی می‌شود. افراد خاصی از جمله افراد خبره بیشتر در معرض درماندگی قرار می‌گیرند. هدف اصلی این مطالعه، مقایسۀ اثر درماندگی آموخته‌شده بر بازشناسی محرک‌های ناخوشایند در اشخاص خبره و مبتدی است.
روش: در این مطالعه، ۹۰ آزمودنی شامل ۴۵ فرد خبره (۲۳ مرد و ۲۲ زن) و ۴۵ فرد مبتدی (۲۴ مرد و ۲۱ زن) شرکت کردند. آزمودنی‌های هر دو گروه خبره و مبتدی به طور تصادفی در یکی از سه گروه زیر قرار گرفتند: ۱- آزمایش (۱۵نفر) ۲- کنترل (۱۵نفر) ۳- انتظار (۱۵نفر). ابتدا شرکت‌کنندگان نسخۀ فارسی مقیاس سیستم‌های بازداری/ فعال-سازی رفتار (BIS/BAS) وایت و کارور، آزمون خودارزیابی تصاویر آدمک(SAM)  و پرسش‌نامۀ سبک اسنادی(ASQ)  را کامل کردند. برای همۀ آزمودنی‌ها، کلمات هیجانی برای به خاطر سپردن و سپس به شرکت‌کنندگان گروه آزمایش و کنترل مسایلی ارائه شد. گروه آزمایش برای عملکردش بازخورد منفی غیرمرتبط با پاسخ دریافت کرد؛ گروه کنترل هیچ بازخوردی نگرفت و گروه انتظار به هیچ مسأله‌ای پاسخ نداد. زمان واکنش (RT)، سوگیری پاسخ(ß)  و حساسیت پاسخ(d') ، برای بازشناسی کلمات دارای بار هیجانی با استفاده از نظریۀ تشخیص علامت محاسبه شد.
نتیجه‌گیری: تفاوت سوگیری پاسخ در گروه خبرۀ درمانده نسبت به گروه‌های دیگر مطالعه معنادار بود اما تفاوت زمان واکنش گروه‌ها معنادار نبود. نتایج نشان داد که در بازشناسی کلمات منفی، اشخاص خبره‌ای که در معرض درماندگی آموخته شده قرار گرفته بودند از راهبرد آسان‌تری استفاده کردند.
متن کامل [PDF 446 kb]   (760 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي اصیل | موضوع مقاله: تخصصي
دریافت: 1392/11/26 | پذیرش: 1393/7/2 | انتشار: 1393/10/2

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.