دوره 16، شماره 3 - ( پاییز 1393 )
جلد 16 شماره 3 صفحات 23-13 |
برگشت به فهرست نسخه ها
علیرضا مرادی1 
، علی حیدری* 2، محمد حسین عبداللهی3 ، وفا رحیمی موقر4 ، هادی پرهون5 ، یزدان نادری6
، علی حیدری* 2، محمد حسین عبداللهی3 ، وفا رحیمی موقر4 ، هادی پرهون5 ، یزدان نادری6
1- استاد گروه روان شناسی دانشگاه خوارزم ی، مرکز تحقیقات تروما و جراحی سینا، پژوهشکده علوم شناختی
2- کارشناس ارشد روانشناسی بالینی ، دانشگاه خوارزمی
3- دانشیار گروه روانشناسی دانشگاه خوارزمی
4- استاد دانشگاه علوم پزشکی تهران، مرکز تحقیقات تروما- بیمارستان سینا
5- دانشجوی دکتری روانشناسی سلامت، دانشگاه خوارزمی
6- کارشناس ارشد روانشناسی بالینی، دانشگاه خوارزمی
2- کارشناس ارشد روانشناسی بالینی ، دانشگاه خوارزمی
3- دانشیار گروه روانشناسی دانشگاه خوارزمی
4- استاد دانشگاه علوم پزشکی تهران، مرکز تحقیقات تروما- بیمارستان سینا
5- دانشجوی دکتری روانشناسی سلامت، دانشگاه خوارزمی
6- کارشناس ارشد روانشناسی بالینی، دانشگاه خوارزمی
چکیده: (2812 مشاهده)
هدف: هدف پژوهش حاضر، بررسی عملکرد بازماندگان جنگ تحمیلی مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه در تکالیف حافظۀ کاذب دیداری و شنیداری است.
روش: در این مطالعه با استفاده از روش نمونه‌گیری در دسترس، ۲۰ بیمار مبتلا به اختلال استرس پس از سانحۀ درگیر در جنگ، ۲۰ فرد درگیر در جنگ اما فاقد اختلال استرس پس از سانحه و ۲۰ فرد بهنجار عادی بدون سابقۀ حضور در جنگ که در متغیرهای سن، جنس، هوش و سطح تحصیلات همگن شده بودند، شرکت کردند. ابزار پژوهش شامل مصاحبۀ ساختار یافتهSCID، سیاهۀ افسردگی بک، سیاهۀ اضطراب بک، مقیاس تجدید نظرشدۀ تأثیر رویداد و تکالیف حافظۀ کاذب شنیداری و دیداری بود. دادهها با روشهای آماری تحلیل واریانس چندمتغیری یک راهه و آزمون تعقیبی توکی تجزیه و تحلیل شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که عملکرد گروه دارای اختلال استرس پس از سانحه نسبت به دو گروه فاقد این اختلال و بهنجار در تکالیف حافظۀ کاذب ضعیف‌تر است. به عبارت دیگر، گروه مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه نسبت به دو گروه دیگر مواد مربوط به حافظۀ کاذب بیشتری تولید کردند.
نتیجه‌گیری: یافته‌های پژوهش مؤید وجود مشکلات حافظه و به ویژه حافظۀ کاذب در بیماران مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه بوده و این نتایج در چارچوب نظریه‌های مربوط به مشکلات شناختی مانند حافظۀ فعال، حافظۀ آینده‌نگر و حافظۀ شرح حال تبیین‌پذیر است.
روش: در این مطالعه با استفاده از روش نمونه‌گیری در دسترس، ۲۰ بیمار مبتلا به اختلال استرس پس از سانحۀ درگیر در جنگ، ۲۰ فرد درگیر در جنگ اما فاقد اختلال استرس پس از سانحه و ۲۰ فرد بهنجار عادی بدون سابقۀ حضور در جنگ که در متغیرهای سن، جنس، هوش و سطح تحصیلات همگن شده بودند، شرکت کردند. ابزار پژوهش شامل مصاحبۀ ساختار یافتهSCID، سیاهۀ افسردگی بک، سیاهۀ اضطراب بک، مقیاس تجدید نظرشدۀ تأثیر رویداد و تکالیف حافظۀ کاذب شنیداری و دیداری بود. دادهها با روشهای آماری تحلیل واریانس چندمتغیری یک راهه و آزمون تعقیبی توکی تجزیه و تحلیل شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که عملکرد گروه دارای اختلال استرس پس از سانحه نسبت به دو گروه فاقد این اختلال و بهنجار در تکالیف حافظۀ کاذب ضعیف‌تر است. به عبارت دیگر، گروه مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه نسبت به دو گروه دیگر مواد مربوط به حافظۀ کاذب بیشتری تولید کردند.
نتیجه‌گیری: یافته‌های پژوهش مؤید وجود مشکلات حافظه و به ویژه حافظۀ کاذب در بیماران مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه بوده و این نتایج در چارچوب نظریه‌های مربوط به مشکلات شناختی مانند حافظۀ فعال، حافظۀ آینده‌نگر و حافظۀ شرح حال تبیین‌پذیر است.
نوع مطالعه: پژوهشي اصیل |
موضوع مقاله:
تخصصي
دریافت: 1392/4/26 | پذیرش: 1392/10/26 | انتشار: 1393/4/2
دریافت: 1392/4/26 | پذیرش: 1392/10/26 | انتشار: 1393/4/2
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |