دوره 15، شماره 1 - ( بهار 1392 )                   جلد 15 شماره 1 صفحات 89-77 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


1- روانشناسی بالینی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران.
2- استاد گروه روانشناسی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران.
3- دانشیار گروه روانشناسی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران.
4- دانشیار گروه روانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران.
5- دانشجوی دکتری روانشناسی بالینی، دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی، تهران، ایران.
چکیده:   (3377 مشاهده)

هدف: نظریه ذهن توانایی استنباط حالت های ذهنی و هیجانات دیگران است و در بسیاری از اختلالات روانپزشکی دارای نقص می باشد. پژوهش حاضر با هدف بررسی مقایسه ای نظریه ذهن در افراد مبتلا به اختلال وسواسی- اجباری با افراد بهنجار انجام شده است.
روش: پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی- مقایسه ای، شامل ۹۰ نفر است که ۴۵ بیمار مبتلا به اختلال وسواسی- اجباری و ۴۵ نفر افراد بهنجار با روش نمونه گیری در دسترس در آن شرکت داشتند. داده های پژوهش با استفاده از مقیاس پریشانی روانشناختی کسلر (K-۱۰)، پرسشنامه وسواسی- اجباری مادزلی، تکلیف داستان هایتصویری نظریه ذهن، تکلیف داستان های عجیب گردآوری و از طریق تحلیل واریانس چند متغیره(
MANOVA مورد بررسی قرار گرفت. 
یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد بین افراد مبتلا به اختلال وسواسی- اجباری و افراد بهنجار در خرده مقیاس های تکلیف داستان های تصویری نظریه ذهن (به جز باور اشتباه رده اول) و خرده مقیاس های تکلیف داستان های عجیب تفاوت معنادار وجود دارد. مقایسه میانگین های دو گروه از نظر نمرات تکالیف نظریه ذهن نشان می دهد که افراد مبتلا به اختلال وسواسی- اجباری در مقایسه با افراد بهنجار از توانایی نظریه ذهن پایین تریبرخوردار هستند.
نتیجه گیری: نتایج نشان می دهد که بیماران وسواسی- اجباری در توانایی های پایه و هم در توانایی های سطح بالاتر نظریه ذهن عملکرد ضعیف تری دارند. در واقع می توان استنتاج نمود که عملکرد ضعیف بیماران مبتلا به اختلال وسواسی- اجباری در تکالیف نظریه ذهن با وجود نقایص در تواناییهای شناختی و عاطفی اجتماعی این بیماران مرتبط است. 
 
متن کامل [PDF 374 kb]   (1345 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي اصیل | موضوع مقاله: تخصصي
دریافت: 1391/9/1 | پذیرش: 1391/11/1 | انتشار: 1392/1/1

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.