دوره 15، شماره 1 - ( بهار 1392 )
جلد 15 شماره 1 صفحات 42-27 |
برگشت به فهرست نسخه ها
1- کارشناس پژوهشی پژوهشگاه مطالعات وزارت آموزش و پرورش، تهران، ایران.
2- استادیار گروه ریاضی دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی، تهران، ایران.
3- دانشجوی کارشناسی ارشد آموزش ریاضی دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی، تهران، ایران.
2- استادیار گروه ریاضی دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی، تهران، ایران.
3- دانشجوی کارشناسی ارشد آموزش ریاضی دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی، تهران، ایران.
چکیده: (2771 مشاهده)
هدف: بخش مهمی از درک و تفکر دانش آموزان از ریاضیات از طریق تجسم شکل می گیرد. مفهوم "حد" در ریاضی از جایگاهی خاص برخوردار است. پژوهش ها نشان می دهند که دانش آموزان در درک این مفهوم با مشکلات و چالش های فراوانی روبرو هستند. به نظر می رسد تکیه بر آموزش رویه ای می تواند یکی از عوامل مؤثر بر این امر باشد. تحقیق حاضر در پی آن است که تأثیر آموزش مفهوم "حد" به کمک رویکرد تجسم محور بر درک دانش آموزان و نیز توانایی فضایی آنها را بررسی کند.
روش: جامعۀ مورد مطالعه در این تحقیق، دانش آموزان دختر سال سوم دبیرستان در رشته ریاضی- فیزیک دو شهرستان استان کردستان و نمونۀ آن 34 دانش آموز سال سوم ریاضی هستند. از آنجا که دانش آموزان قبلاً در دو کلاس گنجانده شده بودند و پژوهشگران این مطالعه امکان انتخاب تصادفی آنها را برای دو گروه کنترل و آزمون نداشتند، از طرح نیمه آزمایشی پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل استفاده شد؛ بدین صورت یکی از کلاس ها به صورت تصادفی گروه آزمون و دیگری گروه کنترل درنظر گرفته شد. در این مطالعه، روش تدریس به عنوان متغیر مستقل و توانایی فضایی و درک مفهوم حد نیز متغیرهای وابسته در نظر گرفته شدند. پیش آزمون نشان داد که دو گروه قبل از اعمال متغیر مستقل، از نظر متغیرهای وابسته تفاوت معناداری نداشتند. در طول سه هفتۀ آموزشی، مفهوم حد را یکی از مؤلفان مقاله به هر دو گروه آموزش داد. شیوۀ تدریس به گروه کنترل روش معمول و برای گروه آزمون با رویکرد تجسم محور، با ارائۀ فعالیت های تصویری/ دیداری بود. این فعالیت ها به گونه ای طراحی شده بودند که بازنمایی های مختلف مفهوم حد در آنها ارائه شده بود. در تحلیل داده ها از روش "تحلیل واریانس چند متغیره" استفاده شد.
نتیجه گیری: یافته های تحقیق نشان داد که تدریس از طریق ارائۀ فعالیت های مبتنی بر تجسم از حد، بر درک دانش آموزان از مفهوم حد تأثیرگذار و تفاوت بین دو گروه در این مورد معنادار است. اما ارائۀ فعالیت های مبتنی بر تجسم در تدریس حد، تأثیری بر افزایش توانایی فضایی دانش آموزان ندارد و از این نظر تفاوت دو گروه معنادار نیست.
روش: جامعۀ مورد مطالعه در این تحقیق، دانش آموزان دختر سال سوم دبیرستان در رشته ریاضی- فیزیک دو شهرستان استان کردستان و نمونۀ آن 34 دانش آموز سال سوم ریاضی هستند. از آنجا که دانش آموزان قبلاً در دو کلاس گنجانده شده بودند و پژوهشگران این مطالعه امکان انتخاب تصادفی آنها را برای دو گروه کنترل و آزمون نداشتند، از طرح نیمه آزمایشی پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل استفاده شد؛ بدین صورت یکی از کلاس ها به صورت تصادفی گروه آزمون و دیگری گروه کنترل درنظر گرفته شد. در این مطالعه، روش تدریس به عنوان متغیر مستقل و توانایی فضایی و درک مفهوم حد نیز متغیرهای وابسته در نظر گرفته شدند. پیش آزمون نشان داد که دو گروه قبل از اعمال متغیر مستقل، از نظر متغیرهای وابسته تفاوت معناداری نداشتند. در طول سه هفتۀ آموزشی، مفهوم حد را یکی از مؤلفان مقاله به هر دو گروه آموزش داد. شیوۀ تدریس به گروه کنترل روش معمول و برای گروه آزمون با رویکرد تجسم محور، با ارائۀ فعالیت های تصویری/ دیداری بود. این فعالیت ها به گونه ای طراحی شده بودند که بازنمایی های مختلف مفهوم حد در آنها ارائه شده بود. در تحلیل داده ها از روش "تحلیل واریانس چند متغیره" استفاده شد.
نتیجه گیری: یافته های تحقیق نشان داد که تدریس از طریق ارائۀ فعالیت های مبتنی بر تجسم از حد، بر درک دانش آموزان از مفهوم حد تأثیرگذار و تفاوت بین دو گروه در این مورد معنادار است. اما ارائۀ فعالیت های مبتنی بر تجسم در تدریس حد، تأثیری بر افزایش توانایی فضایی دانش آموزان ندارد و از این نظر تفاوت دو گروه معنادار نیست.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |