دوره 24، شماره 2 - ( تابستان 1401 )
جلد 24 شماره 2 صفحات 56-43 |
برگشت به فهرست نسخه ها
1- دانشجوی دکتری روان‌شناسی تربیتی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز، تبریز، ایران
2- استادیار گروه روان‌شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد سراب، سراب، ایران
3- استادیار گروه روان‌شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد مهاباد، مهاباد، ایران
4- استادیار گروه روان‌شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز، تبریز، ایران
2- استادیار گروه روان‌شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد سراب، سراب، ایران
3- استادیار گروه روان‌شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد مهاباد، مهاباد، ایران
4- استادیار گروه روان‌شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز، تبریز، ایران
چکیده: (1279 مشاهده)
مقدمه: خودناتوان‌سازی از جمله عوامل دخیل در پیشرفت تحصیلی محسوب می‌شود و نیز از راهبردهای کمتر شناخته شده‌ای است که برای تبیین شکست به کار می‌رود. پژوهش حاضر با هدف پیش‌بینی خودناتوان‌سازی تحصیلی بر اساس ترس از ارزیابی منفی، باورهای فراشناختی، کمال‌گرایی با توجه به نقش واسطه‌ای جهت‌گیری هدف در دانش‌آموزان دوره دوم متوسطه شهر ارومیه انجام شد.
روش کار: روش پژوهش حاضر توصیفی_همبستگی بود که در قالب الگوی معادلات ساختاری صورت گرفت. جامعه آماری را کلیه دانش‌آموزان دوره دوم متوسطه شهر ارومیه تشکیل می‌دادند که از این میان 827 نفر به عنوان نمونه به روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای انتخاب شدند (413 نفر برای برازش مدل اصلی و 414 نفر برای مدل اندازه‌گیری). ابزارهای جمع‌آوری داده‌ها عبارت بودند از: پرسشنامه باورهای فراشناختی ((MCQ-30) Metacognitions Questionnaire-30) (1997) و پرسشنامه کمال‌گرایی (Perfectionism Scale) (1991)، مقیاس خودناتوان‌سازی تحصیلی (Self-handicapping scale) (2001)، فرم کوتاه مقیاس ترس از ارزیابی منفی ((BFNES) Brief Fear of Negative Evaluation Scale) (1983) و مقیاس جهت‌گیری اهداف (Goal orientation questionnaire) (1998). جهت بررسی داده‌ها از روش معادلات ساختاری و استفاده شد.
یافته‌ها: نتایج تحلیل معادلات ساختاری و به طور خاص روش بوت استرپینگ حاکی از آن بود که مدل ساختاری ارائه شده دارای برازش مطلوب می‌باشد (001/0=P و 037/0=P) و تمام شاخص‌های برازش در حد مطلوب یا قابل قبول بودند و شاخص نیکویی برازش (GFI) 933/0 بود.
نتیجه‌گیری: با توجه به یافته‌ها می‌توان نتیجه‌گیری نمود که مدل ترس از ارزیابی منفی، باورهای فراشناختی و کمال‌گرایی پیش‌بینی‌کننده خودناتوان‌سازی تحصیلی با نقش واسطه‌ای انواع جهت‌گیری هدف می‌باشد.
روش کار: روش پژوهش حاضر توصیفی_همبستگی بود که در قالب الگوی معادلات ساختاری صورت گرفت. جامعه آماری را کلیه دانش‌آموزان دوره دوم متوسطه شهر ارومیه تشکیل می‌دادند که از این میان 827 نفر به عنوان نمونه به روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای انتخاب شدند (413 نفر برای برازش مدل اصلی و 414 نفر برای مدل اندازه‌گیری). ابزارهای جمع‌آوری داده‌ها عبارت بودند از: پرسشنامه باورهای فراشناختی ((MCQ-30) Metacognitions Questionnaire-30) (1997) و پرسشنامه کمال‌گرایی (Perfectionism Scale) (1991)، مقیاس خودناتوان‌سازی تحصیلی (Self-handicapping scale) (2001)، فرم کوتاه مقیاس ترس از ارزیابی منفی ((BFNES) Brief Fear of Negative Evaluation Scale) (1983) و مقیاس جهت‌گیری اهداف (Goal orientation questionnaire) (1998). جهت بررسی داده‌ها از روش معادلات ساختاری و استفاده شد.
یافته‌ها: نتایج تحلیل معادلات ساختاری و به طور خاص روش بوت استرپینگ حاکی از آن بود که مدل ساختاری ارائه شده دارای برازش مطلوب می‌باشد (001/0=P و 037/0=P) و تمام شاخص‌های برازش در حد مطلوب یا قابل قبول بودند و شاخص نیکویی برازش (GFI) 933/0 بود.
نتیجه‌گیری: با توجه به یافته‌ها می‌توان نتیجه‌گیری نمود که مدل ترس از ارزیابی منفی، باورهای فراشناختی و کمال‌گرایی پیش‌بینی‌کننده خودناتوان‌سازی تحصیلی با نقش واسطه‌ای انواع جهت‌گیری هدف می‌باشد.
واژه‌های کلیدی: باورهای فراشناختی، کمال‌گرایی، ترس از ارزیابی منفی، خودناتوان‌سازی تحصیلی، جهت‌گیری هدف
نوع مطالعه: پژوهشي اصیل |
موضوع مقاله:
آموزش و پرورش و بازتوانی شناختی
دریافت: 1400/6/1 | پذیرش: 1401/1/23 | انتشار: 1401/5/20
دریافت: 1400/6/1 | پذیرش: 1401/1/23 | انتشار: 1401/5/20
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |